W pewne słoneczne popołudnie, podczas przejażdżki po farmie, traktor Teo natknął się na coś twardego. Ku swojemu zdumieniu, wydobył z ziemi starą, zakurzoną mapę.
„Ojej, co to może być?” – zastanawiał się Teo.
Jego przyjaciel, kombajn Kamil, podjechał bliżej.
„To wygląda jak mapa skarbów!” – zawołał z zaciekawieniem.
Razem przyjrzeli się mapie. Wskazywała ona miejsce na ich farmie, gdzie miała być ukryta tajemnicza skrzynia.
„Warto sprawdzić, co tam jest!” – zaproponował Teo.
Wraz z Kombajnem Kamilem i ciągnikiem Celiną ruszyli w drogę. Mapa prowadziła ich przez kukurydziane pole, obok starego młyna, aż do małego stawu.
„Jak my tam dotrzemy?” – zaniepokoiła się Celina, obawiając się wody.
„Może ta duża kamienista ścieżka nas tam zaprowadzi?” – zaproponował Kamil.
Idąc ścieżką, natknęli się na pierwszą zagadkę: „Nie śpi w nocy, nie lata w dzień, świeci zawsze, lecz nie jest dzień.”
„To musi być gwiazda!” – odgadł Teo.
Nagle, obok nich wyrosła mała kładka, która prowadziła przez staw. Przekroczyli ją, dziękując gwiazdom za pomoc.
Docierając do miejsca oznaczonego na mapie, zastanawiali się, jak odnaleźć skrzynię. Wtedy Celina wpadła na pomysł.
„Może trzeba coś zaśpiewać? W końcu skarby często są ukryte w magiczny sposób.”
Kamil zaśmiał się.
„Nie znam żadnej piosenki o skarbach!” – powiedział.
Nieoczekiwanie Teo zaczął nucić starą farmerską piosenkę, a ziemia nagle zaczęła się poruszać. Po chwili stanęła przed nimi duża, drewniana skrzynia. Otworzyli ją z ekscytacją, ale w środku nie było złota ani klejnotów. Zamiast tego znaleźli stare zdjęcia wszystkich maszyn z ich farmy i list.
„Kochane maszyny, prawdziwy skarb to wspomnienia i przyjaźń, które budujecie każdego dnia. Dbajcie o nie.” – przeczytał Kamil.
Teo uśmiechnął się. „Czyli cały czas mieliśmy ten skarb.” – powiedział.
Celina dodała: „I będziemy go mieli zawsze, o ile będziemy razem.”
Wszyscy serdecznie się roześmiali, wdzięczni za przygodę, którą przeżyli i za lekcję, której się nauczyli. Bo prawdziwy skarb to ich przyjaźń.
Koniec.
