W sercu rozległego, gęstego lasu mieszkał wilk o imieniu Wiluś. Mimo że był wilkiem, nie był groźny. W rzeczywistości miał bardzo łagodne usposobienie i często marzył, spoglądając na nocne niebo.
Pewnej jasnej, gwieździstej nocy, Wiluś dostrzegł na niebie coś niezwykłego. Jedna z gwiazd spadała z ogromnym blaskiem, aż w końcu zniknęła gdzieś w głębi lasu. Wiluś poczuł, że to jego misja odnaleźć ją i przywrócić na swoje miejsce.
Wilk wyruszył w podróż z dużą odwagą. Wkrótce na swojej drodze spotkał Sowę Sylwię, która słyszała o spadającej gwieździe i wskazała kierunek, gdzie mogła spaść. Dalej na ścieżce, dołączył do nich Jelonek Janek, twierdząc, że jego rogi mogą pomóc podnieść ciężką gwiazdę.
Podczas tej przygody, trio spotkało jeszcze Wiewiórkę Wandę, która zaoferowała pomoc w znalezieniu drogi do gwiazdy, dzięki swojej zwinności oraz Lisicę Lili, która podzieliła się swoją mądrością i zręcznością.
Po wielu godzinach poszukiwań, nad krystalicznym stawem, nasi przyjaciele w końcu odnaleźli zagubioną gwiazdę. Chociaż była piękna, zdawała się smutna i przygaszona. Wiluś z pomocą swoich nowych przyjaciół, postanowił zwrócić ją niebu.
Każdy z przyjaciół przyczynił się do tej misji: Sowa i Jelonek podnieśli gwiazdę, Wiewiórka użyła swoich ostrych pazurków, by przyczepić ją do drzewa, a Lisica pomogła w wypuszczeniu gwiazdy z powrotem ku niebu.
Kiedy misja dobiegła końca, zagubiona gwiazda znów jaśniała na niebie, a Wiluś i jego przyjaciele patrzyli na nią z uśmiechem. Uświadomili sobie, że nawet jeśli są różni i każdy ma swoją inną zdolność, wspólnie mogą dokonać wielkich rzeczy.
Las na zawsze pamiętał o nocy, kiedy wilk, sowa, jelonek, wiewiórka i lis połączyli siły, by przywrócić gwiazdę na niebo. A Wiluś nauczył się, że spełnianie marzeń i pomaganie innym to jedne z najważniejszych rzeczy w życiu.
Koniec.
